Nou, na dat prachtige weer van gisteren is het vandaag wel even wat anders. Het begon vanochtend vroeg om vijf uur hard te regenen. En dan te bedenken dat mijn zwager Jan gisterenavond aan de telefoon zei, dat het pas bij mij pas aan het einde van de middag zou gaan regenen. De Franse weerman, Pierre Timoteef, zit er dus helemaal naast. Eerst maar even ontbijten, maar dat is uitstel van executie. Zelfs na de extra koffie van Marie moest ik eraan geloven. Het zag er zo grauw uit dat het wel de hele dag zou kunnen blijven regenen. Ik hoor een stemmetje zeggen: “een slecht begin, Erik Odekerke.” Wie kent hem nog? De kapelaan uit het dagboek van een herdershond. De stoute schoenen (toen nog droog!) toch maar aangetrokken en op de fiets gestapt. Uiteindelijk zou ik zo’n vier uur in de regen fietsen, dat viel weer mee want ik had er ernstig rekening mee gehouden dat het een hele dag in de regen fietsen zou worden. Dus: always look the bright side of life. Vandaag kent twee lastige stukken: de eerste 30 km en tussen de 70 – 90 km. Dat zijn dus de stukken waarin er geklommen moet worden. Ook met een regenjas aan ben je na 10 km (eigenlijk al eerder) helemaal doorweekt. Dat geldt ook voor mijn schoenen; op gegeven moment is het gewoon soppen. En dan te bedenken dat ik maar 1 paar schoenen bij mij heb (+ slippers). De waterdichte hoesjes voor over mijn schoenen, heb ik wel bij me maar die zitten natuurlijk onderin mijn tas en daar is het nu te laat voor. Maar stoppen is geen optie, gewoon doorgaan. Onderweg zie ik allemaal ganzen in die buiten in de regen staan en dat terwijl er ook een aantal overkappingen staan. Dat illustreert het gezegde: zo dom als een gans. Je ziet hier trouwens veel ganzen in de omgeving, allemaal voor de frois gras, ganzelever dus. Cahors ligt ongeveer op de heft van de dagafstand. Het ligt ingeklemd in een uitstulping van Le Lot (rivier). Cahors is onder meer bekend van zijn wijn en de Pont Valentre (zie foto). Aan die(vesting)brug, die drie torens heeft, zit nog een aardig verhaal. De brug kon worden afgebouwd als de bouwheer na voltooiing zijn ziel zou afstaan aan de duivel. Wat deed hij, hij bouwde de brug af op één steen na. Later is in de middelste toren in de hoogte een beeldje van een duiveltje geplaatst. Als ik er langs kom, zit er toevallig een duif op. Ik hoor dat Jondalar en Mike beiden geslaagd zijn voor hun Havo-diploma. Bart hoorde trouwens gisteren al dat hij geslaagd was. Neven, alle drie gefeliciteerd (had ik natuurlijk ook al via sms gedaan!). Dat wordt dus feesten, maar nog niet voor mij! Na Castelnau is het lekker vlak en kan ik km’s maken. Rond zessen kom ik in Moissac aan. Het reisdoel voor vandaag is bereikt Een heet bad om bij te komen. Bij de receptie van hotel du Pot d Étain vraag ik om “le journal de hyeres” (de krant van gisteren dus). Die kan in mijn doorweekte schoenen. Ik ben benieuwd of ze morgen droog zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten