Dag 16 ma 20 juni 2011): Oloron St. Mare – St Jean Pied de Port (76 km) [1670]

Voor het eerst geslapen tot 8.30 uur. Heerlijk, ik voel me vreemd genoeg een beetje schuldig, maar ik kan me dit veroorloven omdat ik vandaag naar St. Jean Pied de Port ga en dat is (maar) zo’n 70 km fietsen. Eerst nog even gekeken bij de kathedraal van Oloron. Daar was een grote groep Franse pelgrims te voet. De, wat ik maar even de “chef de equipe” noem, maakt van mij een foto bij een monument waarop staat dat SdC hiervan nog 948 km is verwijderd (mij is niet duidelijk via welke route dan wel, maar toe maar). De chef wees mij nog op de man met het stempel, maar helaas de tampon was onvindbaar. Hij deed een kastje op en keek met een blik van hier heb ik hem toch echt gisteren neergelegd. Misschien denken jullie wel, wat is dat toch allemaal met die stempeltjes. Ik zal proberen het uit te leggen. Elke trap op de fiets brengt me dichter bij mijn einddoel (het gaat trouwens niet alleen om het doel maar ook de weg er naar toe!) en dat geldt ook voor ieder stempeltje dat ik krijg. Daar komt bij dat een stempeltje nog iets tastbaars heeft. Bovendien ben ik een verzamelaar zodat het nog leuk is ook. Vroeger spaarde ik postzegels, munten, speldjes en sigarenbandjes. Daar hoor ik niemand meer over. Ik denk dat, dat niet meer van deze tijd is. Nou, toen kwam ik erachter dat ik vanochtend vergeten was de sleutel van het hotel in te leveren. Ik ben maar teruggegaan. Eind van het liedje was wel dat ik pas om 10.30 uur wegfietste uit Oloron. Even gestopt in l’Hopital St. Blaise. Dat heeft een klein sober kerkje. Je kunt daar een beeld- en geluidpresentatie volgen. Geen must, maar wel aardig. Het is vandaag net als gisteren prachtig fietsen met aan de linkerkant de groene Pyreneeën met een mooi zonnetje erop. Vandaag is toch wel een beetje een bijzondere dag, want het is de sterfdag van mijn vader. Hij is op 65-jarige leeftijd in 1998 overleden. Er komen allerlei herinneringen van vroeger boven. Die laat ik maar voor wat de zijn, want dat is wat al te privé om het maar zo te zeggen. Dan komt de echte klim van vandaag de Col d’Osquich. Een klim van 5 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 5%. Is te doen en het is slechts een klein voorproefje van de klim die morgen gaat komen; te weten de klim van 25 km, hellup! Bovenop de Col maak ik een praatje met een groep Engelsen die langs de Pyreneeën fietsen van de Atlantische oceaan tot aan de Middellandse zee. Als ik het goed begrijp moet de tocht binnen een bepaalde netto fietstijd worden afgelegd. Na de Col volgt een mooie afdaling. En dan word ik gebeld, het is Rob. Hij sluit ook Paul en Marco (vanuit VS) aan. Heel erg leuk zo’n conference call met zijn vieren. Lekker bijgekletst. Rob had wel op de camping in Gulpen gezegd dat hij zoiets zo regelen, maar bij mij was dat weggezakt. Een leuke verassing dus. Om ca. 17.00 uur aangekomen in St. Jean Pied de Port. Hotelprijzen liggen in deze toeristenplaats wat hoger. Ik vind een geschikt onderkomen bij een bord chambre a louer. Dat ligt vrij centraal namelijk vlak bij de kerk met de poort Nostre Dame du Pont, grenzen aan een riviertje. Ik zie beneden in voorkamer zie ik een hele poppencollectie, toe maar. Ik kan hier in elk geval om 7.00 uur ontbijten. En dat is handig want ik wil morgen namelijk vroeg vertrekken.