Dag 4 (wo 8 juni 2011): Chalons-en-Champagne – Rosieres [onder Troyes] (117 km) [473 km]

Ik had gisteren bij de receptie van het hotel geïnformeerd naar het ontbijt. Het was geen lopend buffet en omdat ik niet op een croissantje kan fietsen; geen ontbijt in het hotel maar naar de boulangerie / patisserie. Daar hadden ze lekkere broodjes. Die heb ik opgegeten op een bankje bij een kerk met diverse monumenten. Onlangs was daar nog een nieuw monument aan toegevoegd voor gesneuvelde soldaten uit Chalons in Afghanistan. Een heel geslinger voordat ik de stad uit ben. Het weer is vandaag bewolkt. Eigenlijk best lekker na drie dagen warm weer. Ik heb vanochtend een wielershirt met lange mouwen aangedaan, maar wel een korte wielerbroek. Ik krijg het toch wat koud aan de benen. Ik ga een landweggetje in en korte broek uit en lange broek aan. Wat kan mij het schelen. In het “ongunstigste” geval kom ik een boer op een tractor tegen die wat vreemd opkijkt. Maar er komt niemand. Voor het eerst kom ik mensen tegen die ook naar het zuiden fietsen en ook de route langs oude wegen fietsen. De man en vrouw uit Nijmegen fietsen tot aan de Pyreneeën. Ik maak al fietsend een praatje en rijd vervolgens verder door. Ik zal ze later die dag nog een keer tegen komen, want ik had ergens de verkeerde weg genomen wat mij op 12 extra km’s kwam te staan. Het was nog een klimmetje ook. Het enige voordeel was, dat ik de afdaling had. Zonde dat omrijden, maar het hoort erbij zullen we maar zeggen. Het landschap is min of meer hetzelfde als gisteren. Mij valt nu wel op dat het koren soms diep geel is en soms erg groen. Daar zal vast een verklaring voor zijn, maar ik vind dat maar raar. Ook zie je velden roze (ja, je leest het goed) klaprozen. Het klinkt allemaal mooi, maar zit het dan nooit tegen? Nou. Mijn rechter pink is gevoelloos. Die is kennelijk afgekneld geweest in mijn wielerhandschoentje. Verder heb ik de eerste 15 km last van mijn rechter knie. De kuitenbijters in de Ardennen eisen toch hun tol. Gewoon doorfietsen dan gaat het vanzelf over. Mijn zitvlak houdt zich overigens (tot nog toe) goed. Een kwestie van een dot vaseline na het douchen. Je hoofd raakt wel aardig leeg van dat fietsen. De fiscaliteit is ver weg! Ik fiets door dorpje Grandville waar de snelheid wordt weergegeven op een verkeersbord. Ik zie een lachebekje dat zegt dat ik 24 km per uur rijd. Nou, dat levert geen boete op. Ieder dorp hoe klein ook heeft een kerk, een monument voor de Eerste/Tweede Wereldoorlog en een Marie (gemeentehuis) met diverse Franse vlaggen. Ik kom aan Troyes. Op het eerste gezicht ben ik niet onder de indruk. Maar het oude centrum is zeer de moeite. Je ziet daar trouwens veel vakwerkhuizen. Ik bezoek de kathedraal van Petrus en Paulus. Enorm veel glas in lood ramen. Daar haal ik mijn derde stempeltje, het schiet nog niet zo op. In het Frans vraag ik: avez vous een tampon. Voor de goede orde een tampon is een stempel. Bij het kruidvat zal ik daar niet zo snel om vragen. Ik besluit iets verder door te fietsen om een overnachtingsplek buiten de stad te vinden. Na veel zoeken en vragen beland ik in Rosieres aan bij de Auberge de Jeunesse. Een herberg, maar gelukkig heb ik een kamer voor mijzelf waar trouwens wel vier stapelbedden staan. Om 19.30 uur is het eten wat de pot schaft. Geen Wifi hier! Je kunt er een biertje bestellen dan moet eerst het slot van de ketting om de koelkast worden geopend! Mogelijk een voorzorgsmaatregel omdat de koelkast in het verleden is geplunderd.
Hoewel er rijen met lange tafels waren in de grote ruimte, at ik met een Francaise in de ruimte achter de keuken. In een mix van Frans en Engels komen we tot een gesprek. Zij komt uit de Vogezen. Ik vertel dat ik vorig jaar in juni een week in de Vogezen heb gefietst met als klap op de vuurpijl de cyclosportive de “Trois Ballons”. Een tocht van 210 km met 4.300 hoogtemeters. Met als uitsmijter de beklimming van de planche de belles filles. Nou, die belle filles heb ik niet gezien het was afzien. Ik had “alleen maar snot voor de ogen”. Het leek zo leeg in de herberg, maar schijn bedriegt. Wat bleek er waren diverse voetbalteams maar die kwamen pas laat terug en vierden tot 3.00 uur in de nacht feest. Goed dat ik earplugs bij mij heb.