Over mij

Wateringen, Zuid Holland, Netherlands
Op 2 augustus 1961 ben ik geboren. Ik ben werkzaam bij het Ministerie van Financiën en ben getrouwd met Brigitte en heb twee dochters Tessa en Sterre (van 13 resp. 11 jaar).

zondag 12 juni 2011

Dag 8 (zo 12 juni 2011): Le Chatelet – La Souterraine (112 km) [933]


Na het ontbijt met een ander papiertje met de code nogmaals geprobeerd om via wifi contact te krijgen. Dat lukt nu wonderwel. Dus even skypen met Brigitte. Ik zat aan een tafel in het restaurant tegen een computer te praten. Een raar gezicht natuurlijk. Ik heb de eigenares uitgelegd dat “mon femme” aan de andere kant van de lijn is! Ze begreep het wel, geloof ik. Er is buiten voor het hotel nog een foto van mij en mijn fiets met bepakking gemaakt “pour le livre”. Als het goed is, komt er dus een foto van mij in het boek. Degene die hier nog eens langs komt, mag dat controleren. Om 9.15 uur vertrokken. Ik kom de wandelende jongens uit Paderborn nog tegen en we wensen elkaar een goede reis toe. De km’s naar La Charte waren vrij vlak en gaan dus snel, daarna werd het trouwens heuvelachtiger. Weer wat raars meegemaakt. Ik dacht dat ik in de verte achter een dikke paal een paar billen zag uitsteken. Ben ik aan het hallucineren! Nee, hoor. Ik kwam dichterbij en ik zag een vrouw gehurkt zitten, haar benen en bovenlichaam precies achter de paal, maar de billen staken “eruit”. Echt een heel raar gezicht. Zo voelde ze zich denk ik veilig. Achter de paal klopt dat ook, maar aan de voorkant niet natuurlijk. En dat alles anderhalve meter langs de weg. Ik zei bonjour, maar kreeg weinig respons. Ze voelde zich kennelijk betrapt, wat ik me wel kan voorstellen. Maar wie gaat hier dan ook zitten. Ja, wij mannen hebben het dan wat gemakkelijker. Een ontboezeming, soms stap in niet eens af van mijn fiets als ik moet plassen.{ik (Brig) ben van verschillende kanten aangesproken op deze ontboezeming van Corné.... voor de goede orde; hij neemt wel de moeite om eerst te stoppen met fietsen, hahahaha} Bij de bakker een Croc Monsieur (twee boterhammen met ham ertussen en gesmolten kaas erop, erg lekker als die is opgewarmd) en een hartig taartje gehaald. Om 12.00 was ik bij de kathedraal in La Chatre (de kerkklokken werden net geluid). Na de gewone kerkdienst was er nog een dienst speciaal voor kinderen. Iedereen zag er tiptop uit, het is per slot van rekening Pinksteren. En daartussen liep ik in wieleroutfit. De routebeschrijving in de boekjes is echt goed, maar in steden is het altijd lastig om de goede weg te vinden. Ik rijd met de fiets naar beneden tegen de rijrichtig in. En ja hoor, de Gardarmerie rijdt me in een busje tegemoet. Snel afgestapt van mijn fiets en met een moeilijke blik op mijn routekaartje gaan kijken. Ze stoppen natuurlijk en zeggen dat dit niet mag en dat ik moet gaan lopen. Ik zeg maar excuse, excuse en vraag ze gelijk naar de weg. Eind van het liedje is dat ik toch nog een kwartiertje loop te dwalen. In Sarzay kom ik langs een sprookjesachtig kasteel (zie foto). Crouzant, spreek je volgens mij gewoon uit als croissant, ligt aan de rivier de Creuze. Daar ligt in de hoogte een ruïne van een kasteel. Een mooi gezicht, wel weer een klimmetje. In het stadje is een wegomleiding in verband met festiviteiten. Ik kom langs een kerkhof waar tot mijn stomme verbazing ook kassen staan. Nou, zelf als import-Westlander spreekt mij dat aan natuurlijk. In het Westland heb ik dat (nog) niet gezien. Even wat anders. Mijn billen houden zich goed. Pot vaseline is wel al bijna half leeg. Voor mij is vaseline als Haarlemmerolie, het werkt tegen alle kwaaltjes. Geen last van mijn knieën. Op advies van Rogier heb ik mijn zadel trouwens wel wat hoger gezet. Eerst 1 cm en een dag later nog een halve cm. Via de weg van de geleidelijkheid dus. Het enige waar ik wel last van heb, is mijn rechter pink. Die voelt namelijk sinds dag 3 wat gevoelloos aan. Je zult wel denken, ruim 900 km gefietst in 8 dagen en Corné heeft last van zijn rechterpink. En dan doe ik op de fiets nog vingeroefeningen ook, maar dat heeft nog niet het gewenste effect. Ja, ik vind het ook raar. Hopelijk kan ik binnenkort melden dat het over is. La Soutterain is het einddoel van vandaag, maar voordat het zover is eerst nog een vervelende kuitenbijter 1.500 m met een stijgingspercentage 5-7%. Ik vind een plekje in Hotel La Porte Saint Jean. Wel heel vervelend dat mijn mobiel blokkeert. Ik kan zelfs mijn pincode niet meer intoetsen. Hopelijk heeft helpdesk Schepers een oplossing. Zo niet, dan moet ik maar naar een mobieltjeswinkel. Net lekker gegeten in het restaurant van het hotel: salade met geitenkaas, canard, tiramisu en een expresso. Het restaurant doet me qua interieur wat aan Fawlty Towers denken. Basil en Manual ontbreken, maar Sybil is er wel!

3 opmerkingen:

  1. Beste Corné,

    Met veel plezier lees ik je fietsavonturen. Knap, hoe je dagelijks meer dan 100 km aflegt. (moest daar in het bijzonder gister aan denken toen ik met Wouter naar mijn ouders in Apeldoorn fietste). Ik kan me in die zin de rustdagsuggesties wel voorstellen. In ieder geval is het een gelukje dat vaseline in het Frans vaseline is!
    Groet, Jurgen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hi Corne, recht zo die gaat. Mooie verhalen schrijf jr. Succes en geniet ervan! Gr., bert smit

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Corne,

    Ik stap meestal wel uit mijn fiets als ik moet plassen. gek he!

    groeten,

    Eduard

    BeantwoordenVerwijderen