Dag 21 (za 25 juni 2011): Burgos – Carrion de los Condes (100 km) [2092]

Hoewel de fietsbanden nog niet zacht zijn, lijkt het goed ze op te pompen. Paul verbaasde zich er gisterenavond bij het skypen al over dat ik dat nog niet had gedaan. Maar Paul houdt nu eenmaal van harde banden. Maar hij heeft natuurlijk wel gelijk. Ik dacht dat oppompen doe ik bij een tankstation. Nou, dat bleek niet zo’n succes. Bij de plaats waar je autobanden kunt oppompen, heb ik geprobeerd mijn voorband, die nog behoorlijk hard was, bij te pompen. Maar hij werd steeds zachter. Geen goede actie dus. Ik heb twee hogedrukpatronen bij me om mijn banden mee op te pompen, maar daar wil ik zo zuinig mogelijk mee omspringen, want je weet maar nooit. Noodgedwongen moest ik een patroon opofferen. Zowel de voor- als de achterband zijn nu weer goed op spanning, en daar gaat het om. Dat was wel belangrijk, want ik had gelezen dat ik al snel 5 km over een gravelpad moest fietsen. Zoals altijd is het ook nu weer even wat gedoe om de stad uit te komen, maar uiteindelijk lukt dat natuurlijk toch weer na een beetje klungelen. Het is prachtig fietsen langs typisch Spaanse dorpjes en een mooie omgeving. Wat wil je nog meer? Ook vandaag zie ik weer veel ooievaars. Nu begrijp ik waarom we er in Nederland zo weinig hebben, ze zitten allemaal hier! Ik merk aan mijn lichaam dat die dag rust in Burgos me goed heeft gedaan. Ik voel me sterk! Dat kan ik natuurlijk gemakkelijk zeggen als het vandaag wel meevalt met de klimmetjes. Ik fiets nog een stukje op met een Belgische mevrouw. Zij fietst voor de derde keer naar SdC; dit keer voor het eerst alleen. Ik denk, één keer is genoeg hoor. Als ik ooit nog eens een grote tocht zal ondernemen (Brigitte: schrik niet; ik ben het niet van plan), dan zou ik toch voor een andere bestemming kiezen (Rome of zo). Op gegeven moment fiets bij San Anton op de weg onder een boog (portaal) van een oude kerk door, bijzonder (zie foto). Ook de auto’s rijden daar onderdoor. Daar om heen zie je nog meer van de overblijfselen van de kerk. Ik fiets door Castrojeriz met een fraaie kerk met een mooi geel korenveld op de voorgrond. Het is een erg warme, zeg maar gerust hete, dag. Dat betekent goed op het drinken letten. Je kunt trouwens beter honger hebben, dan dorst, zo is mijn ervaring. Mijn twee grote bidons zijn leeg en in de eerstkomende plaats is niks te krijgen. Dus maar door naar Fromista. Daar staat een watertappunt langs de route vlak bij een cafeetje. Ik drink in één keer mijn net gevulde bidon leeg. Ik ga zitten aan een tafeltje bij een Nederlandse jongen die ik al eerder had ontmoet en een ander Nederlands (ouder) stel. Even wat gepraat. Toen ging ik binnen even koffie bestellen. Toen ik terugkwam met de koffie in mijn hand, zaten zij zonder iets te hebben gezegd alle drie al op de fiets om verder te gaan. En dat terwijl ik die ene jongen een paar dagen geleden nog had geholpen met zijn vastgelopen ketting. De andere man zei nog, ja anders worden de benen stram. Eén kopje koffie opdrinken duurt – bij mij – hooguit 5 minuten. Ligt het dan niet voor de hand even te wachten? Je fietst per slot van rekening dezelfde route, je komt uit hetzelfde land en je bent allemaal toch een eind van huis. Dat schept een band zou je zeggen. Maar die 5 minuten zijn kennelijk cruciaal! De pelgrimssolidariteit is kennelijk toch flinterdun. Ik besluit rustig van mijn koffie te genieten. Even heb ik nog een slechte gedachte, stel dat er eentje pech krijgt. Een eind verderop haal ik het stel in de andere jongen blijft me net voor. In Carrion de los Condes zit ik bij een cafeetje aan de Ice-tee en komt die Belg er weer aan. Even wat gekletst. Hij vindt het wel mooi geweest voor vandaag in de hitte en gaat op zoek naar een camping. Op dat moment twijfel ik nog. Het is inmiddels 4 uur en over 40 km op de route is de eerstvolgende behoorlijke plaats (Sahagun). Halverwege is een kleiner plaatsje, maar vast zonder hotel maar wel met een albergue. Nou geef mijn portie aan Fikkie! Ik vind in Carrion een leuk Ho(s)tel, La Corte. Mijn kamer is gelijkvloers en grenst aan een binnenruimte met ronde stenen tafeltjes en bankjes. Ziet er gezellig uit. Na drie dagen geen bier te hebben gedronken, lust ik er nu wel weer eentje. Door de serveerster wordt mij een halve liter pul aangeraden want die is Frio (koud/ijs!). Dat kan ik wel gebruiken. En wat smaakt tie lekker. Vervolgens ga ik lekker in bad en zet de pul op de rand (hij valt niet hoor!). Inmiddels zit er nog maar een derde in en ik zie nergens een belletje waarmee ik er nog eentje kan bestellen. Nee hoor, één is genoeg. Dan ga ik maar de was doen. Het is zonnig op de binnenplaats en mijn fietsbroeken en wielershirts kunnen een wasbeurt gebruiken. In elk geval is het water behoorlijk bruin en ruiken mijn wielerspullen nu weer lekker fris. Nog wat rondgewandeld in Carrion. Het is een leuke plaats en ik ben blij dat ik hier ben gebleven. Morgen schijnt het nog warmer te worden. Ik ben van plan dan nog wat eerder op de fiets te stappen.