Dag 14 (za 18 juni 2011): Pouylebon – Lourdes (92 km) [1526]

Vandaag zijn er twee jarigen in de familie, mijn zwager Jan en mijn neefje Robin. Proficiat. Het campinggevoel, dat me trouwens goed beviel, was maar van korte duur. Ik moet weer verder en wel naar Lourdes. Ontbijten kon pas vanaf 8.30 uur en dat vond ik te laat. Dus zonder ontbijt in de motregen op pad. Bij het eerste dorpje, Marciac, een broodje gehaald. Dat herhaalde ik nog eens in Maubourget. In de meeste dorpjes hoe klein ook zie je vaak “La poste”, het postkantoor dus. Hier in Frankrijk is dat kennelijk uit kostenoverwegingen nog niet (weg)gesaneerd. Ik vraag me af, hoe dat hier over een paar jaar zal zijn? Ook zie je vaak gele renaults van La poste rondrijden door bergen en door dalen. Vandaag is een “off-day”. Het kwam denk ik door het mindere weer, de tegenwind en een pijnlijk zitvlak. En er is hier niemand die mij uit de wind fietst. Zelf stoempen dus. Bij Gaderes, een klein dorpje, een cafeetje binnen gegaan. Twee koffie op en ik kom wat op verhaal. Ik vraag of ik wat kan eten, het antwoord is nee. De man ziet mij kennelijk wat teleurgesteld kijken en er zijn in de buurt geen alternatieven. Une moment. Dan komt hij toch met een stokbrood paté aan, heerlijk. Bij het afrekenen staat de vrouw erop dat ik alleen twee koffie afreken, de paté is dus van het huis. Nou, dat vond ik nog eens vriendelijk en gastvrij. Pas de laatste anderhalf uur zou ik weer lekker fietsen. Het is vrij bewolkt en ineens uit het niets zie je dan ineens de Pyreneeën opdoemen. Het had zelfs iets mystieks. Ik denk jeetje, moet ik daar binnenkort overheen. Volgens de routebeschrijving uit het boekje zou ik in een boog om Lourdes heen fietsen om er vervolgens aan te komen. De wat meer directe ”approach” lijkt mij een beter idee. Nadeel is wel dat ik op een drukke weg rij. Maar dat neem ik op de koop toe. Om ca. 15.00 uur kom ik in Lourdes aan. Nog een heel gekronkel door de stad. Eerst maar eens naar “La Grotte”. De grot bekend van de door Bernadette Soubirous waargenomen Maria-verschijningen in 1858. Lourdes is dus een relatief jong bedevaartoord, dat je op oude pelgrimsroutekaarten dus niet tegenkomt. Opeens zit ik in een enorme toeristische straat met allemaal shopjes, restaurants, hotels etc. Het lijkt wel een soort Valkenburg. Dan zie ik de basiliek opdoemen (zie foto). Behoorlijk indrukwekkend vind ik. Bij het hek moet ik van de fiets en zet ik hem op slot (ketting gaat dan ook altijd door mijn bovendwarstas). Je kijkt je ogen daar uit. Overal waar je kijkt, zie je mensen. Er staat een grote rij voor de grot, die aan de rechterzijde van de basiliek is. Ik denk, zo aan de zijkant kan ik het ook goed zien, eigenlijk beter nog. Je ziet er veel oude maar soms ook jonge mensen in rolstoelen. Maar er staat niemand op, die ineens begint te lopen, flauw he! Je kunt er kleine flesjes kopen die je vervolgens zelf met Lourdeswater kunt vullen. Om 17.00 uur begint er een processie op het grote plein voor de basiliek. Ook is er op het complex nog een enorme ondergrondse kerk. Genoeg indrukken opgedaan. De hoogste tijd om een hotel te zoeken. Dus ga ik de Valkenburgse winkelstraat maar in. Ik heb geen zin lang te zoeken (heb ik trouwens nooit!). Ik ben bij Hotel Flandria en wordt geholpen door een Indiase mevrouw die weer wordt geassisteerd door een andere vrouw uit India. Weer eens wat anders. Ik ben er maar gebleven. De ene vrouw vroeg of ik vanavond Indiaas wil eten en ik zei: why not. Kip curry met rijst met deegpannenkoeken (!). Ik ben benieuwd. Hopelijk niet al te spicy. Uiteindelijk is ook de stalling van mijn fiets opgelost, die kan ik binnen kwijt bij de ingang van het hotel. Mijn fietst staat op slot aan de voor- en achterwielen en ook nog aan een stoel . Overal vind ik wel onderdak voor “mon velo”, meestal is dat een garage, en schuur, maar dit keer dus bij de entree van het hotel. Velo is trouwens niet alleen de naam van onze wielerclub in Wateringen, maar ook van de lokale voetbal-, handbal- , volleybal en tafeltennisclub. Dat heb ik altijd maar raar gevonden. Velo is fiets in het frans, dus velo is een fietsclub. Thuis gaat iemand mij vast nog wel uitleggen hoe dat zit. Voor morgen staat er een rustdag op het programma.